We zijn nu ongeveer op 2/3 deel van onze route. De laatste dagen hebben we overnacht in enkele kleine dorpjes en in de steden Leon en Astorga. Leon is behoorlijk groot en heeft oa een prachtige gotische kathedraal die we hebben bezocht. Astorga is veel kleiner, heeft ook een kathedraal en daarnaast een bisschoppelijk paleis dat is ontworpen door Gaudi (de hoofdafbeelding bij deze blog). We zijn nogal liefhebber van deze architect en hebben dan ook met veel interesse door het paleis gedwaald. In beide steden hebben we ook heerlijk gegeten. Over de dorpjes valt eigenlijk weinig te zeggen, buiten de herbergen voor pelgrims is er niets te beleven. Wat wel heel grappig is, is dat veel van deze dorpjes eeuwenoude opslagplaatsen hebben voor wijn en kaas en dergelijke. Deze opslagplaatsen zijn deels onder de grond, hebben kleine deurtjes en schoorstenen en lijken precies op hobbithuisjes.
Daarnaast heeft elk dorp of elke stad ook wel een standbeeld of monument voor de pelgrim. Hieronder bij de slapende pelgrim in Leon.
Vanaf vandaag zijn we weer in een bergachtig gebied terecht gekomen. Dat is wel weer behoorlijk wennen na 1,5 week vlak terrein. We begonnen al te denken dat we de rest van de Camino met 2 vingers in de neus zouden kunnen voltooien, maar dat gaat toch tegenvallen vermoed ik nu… Morgen wacht ons een pittig bergje. Gelukkig is de weersverwachting goed.
Natuurlijk is het wandelen door een mooie omgeving ontzettend leuk, maar wat de Camino echt onvergetelijk maakt zijn de ontmoetingen met de andere pelgrims. In de herbergen wordt gezamenlijk gegeten en ervaringen uitgewisseld. Vaak zijn het de Amerikanen met hun joviale houding die de gangmakers zijn. Hielden aan het begin van de Camino de Koreanen zich nog afzijdig en moesten ze duidelijk wennen aan de westerse cultuur (en eten met mes en vork ipv stokjes), nu komen ze steeds meer los en zijn ze ook het drinken van (erg veel) wijn bij het eten gaan ontdekken en waarderen. Je ziet ze ook dagelijks met flessen wijn uit de supermarkt slepen. Het westerse eten wordt wel nog wat gewantrouwd. De Koreaanse lunch bestaat vaak uit voorverpakte cakejes en donuts. Op zich ook niet gek want sommige Spaanse tentjes hebben de hygiene niet heel hoog in het vaandel staan. Als je eerst de vliegen van je broodje tonijn moet verjagen voordat je zelf een hap kunt nemen, ga je vanzelf naar fabrieksvoedsel verlangen.
Daarnaast zijn er ook wat aparte types die de Camino lopen, zoals Bathroom Bob. Een gast uit Californië die altijd in een badjas rondloopt. Het bijzondere en leuke is dat iedereen hem kent en hij ook wordt gewaardeerd. De Camino zorgt voor een soort familiegevoel, iedereen hoort erbij. Het is gewoon leuk om na enkele weken weer oude bekenden te zien en ook steeds nieuwe mensen te ontmoeten. Iedereen heeft zo zijn eigen verhaal en dat maakt deze reis heel erg boeiend.
Wat heerlijk om met jullie mee te lezen!
En wie zijn jullie ? Gewoon Alex en Esther of ook bijzonder zoals. Bathroom Bob hahahhaa
Geen speciaal teken oid ?😬
Bathroom Bob, ja ja. Als het maar niet de wandelende variant van SpongeBob is, want dan zou ik er een beetje moe van worden. Dat Gaudí gebouw ziet er gaaf uit. Ben er zelf ook een liefhebber van. Fijn dat jullie zoveel aanspraak met alle Camino hangers hebben, al hopen we natuurlijk wel dat jullie straks weer even tijd hebben voor jullie vrienden in ons natte kikkerlandje. Veel succes met de komende cols van de buitencategorie!
Weer leuk om jullie verhaal te lezen. Geen problemen meer met de blaren?
Gelukkig niet meer!!!
Nou mooi hoor, 2/3 alweer. El tiempo pasa volando.
Maar uhhh Alex….hoe gaat het inmiddels met je onontbeerlijke koffie-momentjes?? Of zie ik het goed dat je de koffie vaarwel hebt gezegd…….en overgestapt bent op de wijn?? 🙂