Bercianos del Real Camino (424 km gelopen)

Joehoe… We zijn over de helft!!! Nog 360 km te gaan! Het is ons gelukt om een dag in te halen (3 etappes in 2 dagen gelopen), al was dat nog behoorlijk pittig. We hebben er een dag bij gehad van bijna 40 km. Volgens het boekje zouden het er 34 zijn, en dat vonden we net kunnen, maar in praktijk bleken het er bijna 40 te zijn. Denk daarbij keiharde wind en fikse regenbuien en je kunt je een voorstelling maken hoe we er die avond aan toe waren. Helemaal gebroken… Dat doen we nooit meer!!! Respect voor mensen die met de 4-daagse dagelijks 40 km afleggen. Maar als alles goed blijft gaan hebben we nu wel lekker een vrije dag in Santiago…

Bovenstaande zuil in Sahagun markeert het centrumpunt van de Camino route.

We hebben inmiddels wel alle overnachtingsplaatsen vastgelegd. Het is enorm druk met pelgrims en we spreken iets te veel mensen die tot ver in de avond hebben moeten doorlopen om een slaapplek te vinden. Daar hebben wij geen zin in, het moet natuurlijk wel een beetje op vakantie blijven lijken. Daarnaast staat de datum van onze terugvlucht vast. Veel mensen hebben een retourticket zonder datum en dan is het voor te stellen dat je zo flexibel mogelijk wil blijven en dus niets vooraf wil vastleggen. Maar dit veroorzaakt zichtbaar een hoop stress bij veel pelgrims. De Camino is niet meer helemaal wat het ooit was…

Het landschap lijkt momenteel erg op Nederland. Alles is vlak met veel landbouwgebied en af en toe nog wat heuveltjes. Verder wat kleine boerendorpjes van tussen de 50 en 150 inwoners. Zonder Camino die er doorheen loopt hadden deze dorpjes waarschijnlijk niet eens meer bestaan. Het weer is inmiddels wat stabieler. Eerst veel zon en aan het einde van de dag regen en onweer. Nu veel bewolking, af en toe zon en een graad of 20. Eigenlijk perfect om te wandelen.

We mogen nog steeds niet klagen wat betreft blessures. Alex heeft een nieuw blaartje vanwege een steentje in zijn schoen (het wordt misschien tijd dat hij hem eruit haalt… ) en ik krijg halverwege de wandeling vaak last van vermoeide voetzolen, maar dat is het eigenlijk. Ook de rode bulten op m’n onderbenen zijn gelukkig verdwenen.

Onze overnachtingsplaatsen zijn over het algemeen prima. We slapen ongeveer een kwart van alle nachten in een slaapzaal en de rest op een eigen 2-persoonskamer. Gisteren sliepen we in een herberg met Italiaanse eigenaren. Op internet maken ze reclame met authentieke Italiaanse maaltijden, dus dat sprak ons direct aan. Al van veraf zag je de Italiaanse vlaggen in het dorp die de weg naar de herberg wezen. Aangekomen bleek het een beetje oude zooi allemaal, maar wat maakt het uit, als het eten maar goed is. Er waren uiteraard ook een hoop Italiaanse pelgrims op af gekomen. Om zeven uur gingen we allemaal aan tafel en onder luid gejuich en geklap (van de Italianen) werd de maaltijd opgediend. Nou… Een bak spaghetti met tomatensaus uit een potje en een beetje kaas, en daarna een bordje sla met een procureurlapje. Dat heeft echt helemaal niets met een authentieke Italiaanse keuken te maken volgens ons, maar die Italianen waren lyrisch… Bizar gewoon, uitermate teleurstellend. Voor het eerst zijn we ook met honger van tafel gegaan. Het was echt veel te weinig. Nu zitten we gewoon weer in een Spaanse herberg en gaan we ons vanavond ongans eten aan tapas of paella of beide.

Het is trouwens ook niet normaal hoeveel je kunt eten als je zoveel wandelt. Misschien wel het dubbele van thuis. Terwijl het vet zichtbaar van mijn dijen aan het verdwijnen is. Nu mijn buikvet nog… Maar ik heb nog 2, 5 week! Ook Alex wordt (nog) slanker, maar die was natuurlijk al een stuk minder vettig dan ik.

En we hebben het ruziemakende stelletje (zie eerste blog) voor het eerst sinds twee weken weer gezien en gesproken. Ze zijn nog steeds bij elkaar en lijken nu heel gelukkig samen…. Ah toch nog een goede afloop waarschijnlijk…